جامی » دیوان اشعار » واسطة العقد » رباعیات » شمارهٔ ۴۲

آن مه که به دل حرف وفا کرده درست

دی بود به حمام پس از صبح نخست

آبی به سرم ریخت ز سرچشمه لطف

وز لوح دلم نقش بتان پاک بشست