جامی » دیوان اشعار » واسطة العقد » رباعیات » شمارهٔ ۳۳

گاهی کشیم به رفتن ای عشوه پرست

گه ز آمدن از نیست مرا سازی هست

تا چند گهی کشی و گه زنده کنی

یکباره برفتی و بکشتی و برست