جامی » دیوان اشعار » خاتمة الحیات » قطعات » شمارهٔ ۱۶

همه شحمی و لحم ای شوخ قصاب

خوش آن کو چون تو باری برگزیند

اگر اسب تو هرگز جو نیابد

ز ضعف و لاغری کی رنج بیند

تو هرگاهی که بر وی می نشینی

دوصد من گوشت بر وی می نشیند