جامی » دیوان اشعار » خاتمة الحیات » قطعات » شمارهٔ ۷

دنیا جیفه است و اهل دنیا

اکثر چو سگان جیفه خواره

جیفه به میان و جیفه خواران

رو کرده در او ز هر کناره

یکدیگر را به زخم دندان

کرده سر و روی پاره پاره

آزاده ازان میانه بیرون

باشد ز کناره در نظاره

گر تو به مثل شماره گیری

آن طایفه را هزار باره

او را به نشیمن فراغت

بیرون یابی ازان شماره