جامی » دیوان اشعار » خاتمة الحیات » غزلیات » شمارهٔ ۱۹۲

خط عنبرین بر شکر مکش

طوق مشک چین گرد خور مکش

چشم عالمی دفع چشم را

نیلگون رقم بر قمر مکش

طوطی خطت گو چو زاغ شب

قرص مهر را زیر پر مکش

مهر نه ز لب بر دهان مرا

وز فغان من درد سر مکش

گشته عالمی فتنه بیش ازین

از جمال خود پرده در مکش

چون خیال او میهمان شود

غیر جان دلا ماحضر مکش

جامیا زدی شعله در جهان

هر دم آه گرم از جگر مکش