جامی » دیوان اشعار » واسطة العقد » غزلیات » شمارهٔ ۱

انماالله اله واحد

و هو الغایب و هو الشاهد

می کند در همه اضداد ظهور

نیست با هیچ یک از اشیا ضد

۳

سر وحدت به بطونش راجع

نقش کثرت به ظهورش عاید

اوست در صورت آدم مسجود

اوست در سلک ملایک ساجد

گرچه در صومعه ها مشهور است

وارد از صوفی و ورد از عابد

۶

عاشق مست به میخانه خوش است

فارغ از ورد و نفور از وارد

جامی از هر دو جهان یکتا شو

لایری الواحد الا الواحد