جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » رباعیات » شمارهٔ ۱۵۴

ای کاش بدانمی که من کیستمی

سرگشته درین جهان پی چیستمی

گر مقبلم آزاده و خوش زیستمی

ور نی به هزار دیده بگریستمی