جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » رباعیات » شمارهٔ ۱۴۲

ای یافته مرهم خود از داغ مپرس

نظاره طاووس کن از زاغ مپرس

گفتار نکو شنو به قایل منگر

انگور خور ای ساده دل از باغ مپرس