جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۹

نی ترک وجود غم فزاینده کنی

نی آرزوی حیات پاینده کنی

آینده عمر خواهی از رفته فزون

در رفته چه کردی که در آینده کنی