جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۶

از لطف قد و صباحت خد چه کنی

وز سلسله زلف مجعد چه کنی

از هر طرفی جمال مطلق تابان

ای بی خبر از حسن مقید چه کنی