جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۱

بود آینه وجود عالم مثلا

وان آینه را وجود ما و تو جلا

آن آینه چون یافت جلا شد به کمال

مشهود جمال ذات و اسماء علا