جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » رباعیات » شمارهٔ ۶۱

چون شب برسد ز صبح‌خیزان می‌باش

چون صبح شود ز اشک‌ریزان می‌باش

آویز در آن که ناگزیر است تو را

وز هرچه خلاف او گریزان می‌باش