فیض کاشانی » شوق مهدی » غزلیات » شمارهٔ ۷۸

تو را امام ز اعدا خدا نگه دارد

فرشته‌‏ات به دو دست دعا نگه دارد

ز دیده خواه نهان باش و خواه عیان

خدات در همه حال از بلا نگه دارد

صبا به درگه او گر دل مرا بینی

ز روی لطف بگویش که جا نگه دارد

ز درد دوست نگویم حدیث جز با دوست

که آشنا سخن آشنا نگه دارد

سر و زر و دل و جانم فدای مهدی باد

که حقِّ خدمت اهل وفا نگه دارد

غبار راه گذارش نشان دهید که فیض

به یادگار نسیم صبا نگه دارد

خرد ز فتنه آخر زمان حذر فرمود

ز دست بنده چه خیزد خدا نگه دارد