همام تبریزی » رباعیات » شمارهٔ ۹۸

ای نی که به ناله غم همی‌فرسایی

وز نغمه خوش طرب همی‌افزایی

ببریده‌ای از شکر از آن می‌نالی

وین طرفه که بی شکر شکر می‌خایی