همام تبریزی » رباعیات » شمارهٔ ۸۰

تلخ است مذاق زندگانی بی تو

باد است حدیث شادمانی بی تو

نتوان به زبان شرح فراقت دادن

حالی است مرا چنان که دانی بی تو