همام تبریزی » رباعیات » شمارهٔ ۳۷

دل وقت سماع بوی دلدار برد

حالش به سراپرده اسرار برد

این زمزمه مرکبی‌ست تا روح ترا

برگیرد و خوش به منزل یار برد