اگر نگار من از رخ نقاب بگشاید
به حسن خویش جهان سر به سر بیاراید
جمال خود به نقاب از نظر همی‌پوشد
به سمع او برسانید، کاین نمی‌باید
۳
از آفریدن شاهد غرض همین بوده‌ست
که از مشاهده صاحب دلی بیآساید
به آستین و به دامان شکر کشند آنجا
که پسته را به سخن یا به خنده بگشاید
لبش به خون دلم تشنه است و من خشنود
از آن که خون منش در نظر همی‌آید
ولی گر آب حیات است خون من به مثل
دریغ باشد کاو لب بدان بیالاید