کمال خجندی » غزلیات » شمارهٔ ۷۰۲

تا خانه دل جای تمنای تو کردیم

در خانه چراغ از رخ زیبای تو کردیم

شوریده سری جمله گرفتیم به گردن

آنگه چو سر زلف تو سودای تو کردیم

دیدیم دل و عقل ز خود دور به صد گام

آن روز که از دور تماشای تو کردیم

از پستی و بالا همه کس نعره برآورد

هر جا که حدیث قد و بالای تو کردیم

هر لحظه به ما گرم تری از ستم و جور

تا در دل آتشکده مأوای تو کردیم

بر سینه ما چند نهد فرقت نو داغ

آخر نه به این سینه تمنای تو کردیم

مالم ز متاع دو جهان بود دل و دین

آن نیز نثار قد رعنای تو کردیم

چون رفت کمال از نظرت طلعت دلدار

قطع نظر از دیدهٔ بینای تو کردیم