صامت بروجردی » غزلیات » شمارهٔ ۲۰

گرچه هر تیر جفا کز تو رسد مطلوبست

خود بگو عاشق بیچاره مگر ایوبست

ترک اولی نبود شیوه حسن است ولی

آنکه در خاطر یوسف نبود یعقوبست

یا رب این شاخ محبت که خزانش مرساد

گرچه بارم ندهد سایه او هم خوبست

نی همین مسجد و محراب پرافسانه ز اوست

بهر هفتاد و دو ملت رخ او آشوبست

به حجاب از من مسکین شده و بار همه

چیست این فتنه اگر ماه رخت محجوبست

(صامت) و عشق تو و زاهد و سجاده زهد

اندرین دایره هر کس به کسی منسوبست