کمال خجندی » رباعیات » شمارهٔ ۳۰

گفتم بچه ماند مژه ات گفت سنان

گفتم که چو قدم چه بود گفت کمان

گفتم تو بیایی چه بری گفت که دل

گفتم چو دهم تا نروی گفت که جان