کمال خجندی » رباعیات » شمارهٔ ۱۶

یاران چو ورق شکسته ما می‌جویند

چو خامه یکی دو عیب ما می‌پویند

گویند بدم چو شعر هرجا که رسید

من شعر نیم بدم چرا می‌گویند