کمال خجندی » رباعیات » شمارهٔ ۴

با پسته شیرین تو شکر هیچ است

با سنبل مشگین تو عنبر هیچ است

گویند که هیچ است ز تنگی دهنت

من هیچ ندیده ام سخن در هیچ است