حکیم نزاری » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۲

دروازه‌ی روزگار اگر بربندند

و اجزای زمین به آسمان بربندند

برمی‌دهد از مهر زمین دل من

تا روز اجل که آیم از سر بندند