حکیم نزاری » رباعیات » شمارهٔ ۴۷

گفتی که کی آمد و کجا بود و کجاست؟

چندین حیرت در رهت ای دوست چراست؟

آن همچو من و تو استحالت نکند

کژ می نگری از آن نمی بینی راست