حکیم نزاری » رباعیات » شمارهٔ ۳۹

مخموری ما ز مستی مستی اوست

بی مایی ما و نیستی هستی اوست

تعجیل نمی کنیم دانی ز چه؟ زانک

در هر سیلی که می رود پستی اوست