قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۶۴۲

گر سوخته آتش بی دود شوی

هرچند زیانی، همه سر سود شوی

کنجی بنشین و نیستی جوی و مترس

بود تو کدام است که نابود شوی؟