قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۶۴۰

زنهار به فکر خواهش از جا نروی

غافل نشوی ز سهو و عمدا نروی

گر خون عوض آب دهندت چو شفق

چون ابر به دریوزه دریا نروی