قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۶۰۴

بر آسایش، مدار ننهاد کسی

بی رنج، قدم به کار ننهاد کسی

تا چون قلمش در استخوان مغز نکاست

سر بر خط روزگار ننهاد کسی