قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۵۸۸

گر دونان را دست عطا می‌بودی

وین فرض محال هم روا می‌بودی

گردون نظری به زیردستان کردی

گر ناخن پا، گره‌گشا می‌بودی