قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۵۸۷

گر زان که خرد بیخودی افزا بودی

کیفیت عشق او هم از ما بودی

از خویش تهی شدی گهر گر چو حباب

او نیز حباب روی دریا بودی