قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۵۴۰

بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه

بر کس نفتد ز سرکشی پرتو ماه

از خانه برون نیاید از ناز، اگر

چون صبح بر آفتاب گیرم سر راه