قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۵۳۷

در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو؟

در هفت فلک، اختر فیروزی کو؟

گویی: نبود به یک روش، سیر فلک

عمری‌ست که شب می‌گذرد، روزی کو؟