قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۵۱۱

آن صفحه که بایدش سراپا شستن

بر میل تو بسته، شستن و ناشستن

زایل نشود عشق که از معشوق است

نتوان خط موج را به دریا شستن