قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۵۰۷

زنهار مرو به گله خاموشان

مگذر ز سخن چو پله خاموشان

می‌گو سخنی، اگر حیاتی داری

گورستان دان محله خاموشان