قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۵۰۲

تا هست به جا دایره کون و مکان

خالی نبود ز نور حق هیچ زمان

هر روز که خورشید، جهان آراید

خورشید همان است، ولی روز نه آن