قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۴۹۶

قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم

وز روز ازل جدا ز هم کم بودیم

با من نشد آمیخته در صفحه خاک

با آن که چو حرف و نقطه با هم بودیم