قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۴۹۰

گفتی که لب آلوده به می چند کنم

گر می نبود، دل به چه خرسند کنم؟

می نوش که تا نامه اعمال تو را

بر نامه جرم خویش پیوند کنم