قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۴۷۵

هر سو که مهیای سفر می‌گردم

قدسی صفت از بهر ضرر می‌گردم

بی دغدغه‌ای نمی‌رود پایم پیش

گر بی‌خطرست راه، برمی‌گردم