قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۴۷۰

چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام

چندی چو شرر، سوختن آموخته‌ام

این دم که به حال خود نظر دوخته‌ام

نی خامم و نی پخته و نی سوخته‌ام