قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۴۶۷

مگذار کُمیت فهم را سست لجام

کز منزل خویش بگذری چندین گام

مغرور به عقل خود نمی‌باید شد

سالم نجهد شناور از بحر، مدام