قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۴۳۸

صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش

دریایم و جلوه می‌دهم موج ز خویش

در بادیه سخن طرازی، نامم

افتاده ز همرهان چو منزل در پیش