قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۴۳۵

ای فیض ازل با نفست دوشادوش

از غیب، تمنای دلت کرده سروش

ما را ز دعا مکن فراموش که هست

بر صوت دعای تو اجابت را گوش