قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۴۳۱

این خانه که سقف باشد از افلاکش

نتوان ز بلند و پست کردن پاکش

یک خشت درین بنا نیابی هموار

نابیخته گل شده‌ست آری خاکش