قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۴۲۶

هرکس که به گلشن وجود آرندش

گر با نیکان بود، نکو دارندش

بی تربیت پیر، چه حاصل ز مرید

خودروست نهالی که نمی‌کارندش