قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۴۱۳

بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز

مستم، چه شد ار نخورده‌ام باده هنوز

چون لاله مرا چهره به خون دارد سرخ

داغی که سیاهی‌اش نیفتاده هنوز