قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۴۰۷

خوش نیست زبان رمز را قصه دراز

این نغمه خوش است، لیک در پرده ساز

بگذار که پوشیده بود گوهر راز

نقصان صدف بود دهن کردن باز