قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۴۰۵

عشق است که چرخ را برآمد به فراز

وز کوتاهی کرده خرد پای دراز

هرچند که داده هر دو را بال، قضا

ماهی با مرغ، کی شود هم‌پرواز؟