قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۴۰۱

ای فیض تو همچو صبحدم عالمگیر

یک دانه ز سبحه تو خورشید منیر

صد بخت جوان دست اطاعت به تو داد

پیری چو تو، کس ندیده در عالم پیر