قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۳۷۸

انسان که طفیل او فلک راست مدار

باقی بودش سلسله تا روز شمار

گل هر سر سال، عالم‌آرا گردد

اما نه گلی که رفته از گلشن، پار