قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۳۷۱

آن را که بود درخور افسر چو گهر

سر بی کله است یا کلاهش بی سر

دایم گردون دهد خسیسان را فر

بر تاج خروس پر نه و دم همه پر